Gözyaşlarımı Kendim Siliyorum Hâlâ

Alýþtým yalnýzlýða,
özellikle de siyaha boyanan perdeleriyle geceleri..

Radyo herhangi bir slow frekansta çalarken, yalnýzlýðým;
gözlerimi döven kavgacý naðmeli aðlatan bir þarkýydý mesela,
gözyaþlarým beni boðmaya çalýþýrken son anda durdurduðum.
Ya da gecenin yarýsý makamsýz bir floresan iniltisiydi sonra;
iþkence gibi acý çektiren,
bu yüzden susuþlarýmla yuhladýðým.
Kitap okurken,
baþýmý harflere koyup satýrlara da sarýlýp
uykusuzluða yattýðým bir yataktý her tarafý.
Alt tarafý aðladým.
Yastýðýmla beraber kitaplarý da ýslattým ama biliyorum.
Yýrtýlmasýn diye yavaþça çevirdiðim sayfalar bile ziyan oldu,
mürekkebi bile akmýþ, satýrlarca aðlamýþtýr hatta bilmiyorum..

Aðladýðýmda ellerin yoktu,
yoktu iþte..
Ben de aðlayarak gözyaþlarýmý;
ellerini aramaya göndermiþtim yine.
Ve fýsýldamýþtým kirpiklerimle;
bulmadan geri dönmeyin
ve þarkýlar yeter artýk,
gözlerimi dövmeyin..

Bir þarký çaldý,
sonra her yer gözyaþýydý.
Ama gözyaþlarým ellerini bulamadýlar.
Belki de geceydi,
karanlýk ve zifiri
o yüzden göremediler..

Yine gece
ve yine sen yoksun ya,
Gözyaþlarýmý kendim siliyorum hâlâ..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: