maestro
bir þiir yazsam sana demir parmaklýklardan
güvercin tanrýsallýðýnda
gardiyan,gardiyan
söz etme bana aþktan,
hani ’görüþ’ günü ne zaman...
zamanýn pençesinde saklýdýr umman
iki býçaðýn bilediði dudaklarýmýz var
sonsuzun döþeði döþeniyor nurdan
altýmýzda yürüyen ýrmaklarýmýz var
hangi ödlek ilk önce boþaltarak göðsünün öz suyunu
asit gibi topraðý yaracak,delecek,soðuyarak
ilk hançeri kiþi ruhuna vuracak,
sonra yarin iki omuzu arasýna
kanlý salýncaklar kuracak
kuruyacak içeride taze bir yaprak
anne sütü gibi berrak.
yitirecek göðsünde sakladýðý hatýralarý
delinmiþ abanýn türküsü donmuþ çobanýn
kuruyacak masumiyet,çocuk yanaðýnýn çatlaya çatlaya
topraða kök salmasý gibi,
kalmýyor hiç bir mazeret
bir insanýn bir diðer yanýný koyuvermesi gibi
býçaklar yeniden bilenecek,
kin karýþacak,dudaklar diþlere dönüþecek
her demirci kendi kavgasýný bir savaþ aracýna dönüþtürecek
sen yüreðimin fatihi,
çýkarmam gerek içimden çirkin seni!
aþka lanet karýþacak
ucuna kan bulaþtý,bulaþacak
bulaþtý bulaþacak bulaþtý bulaþacak
öyleyse bir güvercin yolluyorum sana
tanrýnýn sýcaklýðýnda
düþler prensesim koru beni,
bir sana inanýyorum bir de aya
geceye aþka ve gizli seviþmelerin kutsallýðýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.