Ayrýlýðýn gözünden öper sahne Ve tiyatro alabildiðince kalabalýk, yüzümü dönsem yeniden dirilir replik.
Suflör! Öfkem þiddetimle öpüþtüðü vakit anladým ki Dudaðým iki kelâma küs. Kaygýlý ve zoraki yaþantýmýn cellâdýymýþým Çok kiþi ölmüþ ve ben hiç aðlamamýþým.
Ýçim monolog Kanayan gecenin telaþlý yýldýzlarý gibi sürükleniyorum Ayaklarýma yel vursa yýkýlacak kadar halsizim. Beynim karmaþa seyircisi sanki Kalbimden sökülen aðrýnýn da baþ kahramanýyým Geliþme bölümünden yoksun beddualar kýrýlýyor kalemimden Alkýþlamaktan nasýrlaþan eller gibi nasýrlý içim de.
Çocukluðum fýrlatýlan ok gibi acýmasýz Sýrtým aðýrlýðýnca kambur Hayatý taþýmaya korkuyor ve biraz da telaþlýyým.
Rejisör yeni bir repliðin kaygýsýný yaþarken Doðaçlama oyunlarýn müptelasý ben Kendimden geçip Yerle bir olup perdeleri yeniden diktiriyorum.
Biliyorum, yine bir pazar gününde dudaklarým kanayacak Ve rejisöre yeni küfürlerle sevmeyi öðreteceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.