Hiç ummadýðým bir zamanda
kelimelerin arasýna biriktirdiðim
bir yýðýn puslu vedalarý kuþadým elime
mahya yapýp asýyorum yüzüne,
sonra silkeliyorum bakýþlarýmýn sýrtýndan
Yaðmur gibi yaðarken bütün umutlar
sökülür her sayfada yorgun limanlar
kelimeler buruk
kelimeler yaralý
kelimeler sitemli
hiç korkmadýðým kadar korkuyorum
Soruyorum kendime :
Nereye kadar?
Suçlusu ben miydim?
Adýný kazýdým göðün en yüksek yerine
saðýma soluma arkama karþýma
ne yana dönsem nefesimle çoðaltým seni
Atýldýkça kopan baðlaçlar tek taraflý
yýllar geçiyor ve ne yapsam olmuyor
önüme kattým ne var ne yoksa
anýlar çýplak kalýyor zamana
toparlanamaz oldu çoðalan susuþlar
yoruldum…
Silkeliyorum zoraki boþluðu
bir devir kayboluyor en ücrasýnda
puslu nehir uzantýlarýnda.
Artýk ben yokum...
Ümmühan YILDIZ.