MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ÇOK ÜŞÜYORUM
Nurcan Çelik Yalun

ÇOK ÜŞÜYORUM




Bir Ýstanbul ikindisi,

Ayaza çekmiþ soðuk.

Üþüyor ellerim...

Saat’in dördü, susmuþ bütün sesler,

Ne bir arayan ne bir soran,

Kapýnýn ziline dokunacak, bir el özlemi içimde,

Üþüyor bedenim...

Çiçekleri açmadan sulayan,

Açanlarý dalýnda sevenlerle, biz olamadým...

Kafese hapsetmedim muhabbetleri,

Özgürdü can veren, can verdikleri de dedim,

Kelebeðin ömrü kadardý mutluluklarým,

Üþüyorum...

Hapishane duvarlarý gibi küf kokuyor odam,

Pas tutmuþ karyolamýn demirleri,

Yataðým lime lime kahýrlar dan,

Perdelerden sýzacak ýþýk geceye teslim,

Nefesim, buzdan ilmek atýyor parmaklarýma,

Üþüyorum...

Midemde yumruk yemiþ gibi bir sancý,

Boðazýmda düðüm düðüm geçen yýllar,

Beynimde örümcek aðý gibi bin bir soru,

Yüreðimde kýrgýnlýklarýn tarifsiz acýsý,

Çok üþüyorum...

Dostlarýmý çýkartýyorum albüm sayfalarýndan,

Sevdiklerimi diziyorum konsolun üzerine,

Sevdiðini söyleyenleri de oturtuyorum baþ köþeye,

Ellerimi uzatýyorum.

Boþluðun soðuk karanlýðýnda buz tutuyor umutlarým,

Çok üþüyorum...

Nurcan Çelik Yalun.
8.Aralýk.2010










Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.