Şair Sair Sorunsalı

Bir þair susuyor, korkun!

Gözleri kan çanaðý,

Ýçinde öldürüyor gözbebeklerini

Zipliyor duygu ve düþünceleri

Gecikmiþ bir þiirin içine

Ayaklarýnda diðer þairlerin makosenleri

Dans ediyor keþkelerle


Diyor ki keþke sair deðil þair olsaydý kimileri


Hatýrlýyor Ahmed Arif’i

“ Þair namus iþçisi, yürek iþçisi” derdi ya hani

Kýzýyor sairlere namus bekçiliði

Yürek iðfa:li yapýyorlar diye


Düþünüyor sonra;

Kaþ göz burun i mge de

Diðer organlar ibne mi diye


Bulanýyor midesi iþte böyle ve

Öðürüyor dizeleri gerçeðe karþý gelenek diyenlere

Mateforlara karþý anafor diyenlere

Mitlere karþý illede Hitler diyenlere


Yine de kusmuðunda boðulmasýn istiyor kimileri

Biliyor çünkü önce insan ve ihsan


Rengim yok ben þairim diyor

Mimiksizim , dilsiz ve kimliksiz

Ýmgelerimin eteðinde öfkeli rüzgarlar esmez

Dizelerim benim kalemimden olmayaný ezmez

Ötekileþtirmez


Ýnanýyor edebiyat tanrýsýna

Duyuyor her edebi eserde edepli sesini;

Siz genç þairler!

Kaleminiz kara diliniz kan revan

Korkmayýn nasýl olsa þiire irin bulaþtýranlarýn

Gelir hakkýndan bir gün yüce divan

Ýnsanoðlu bugün anlamazsa yarýn anlar seni

Buna inan

Sen can ol; þiir elbet olur sana canan


jir-fhrn
Sosyal Medyada Paylaşın: