/Aþkýn hududunda
Topuklarýndan vurulmuþ bir düþ’tün.../
Avuç içimde vuslat çizgimi tüketirken ö m r ü m
Küf kokulu satýrlarýn omzunda
Sevdamý besliyor göðe astýðým bu eza þiiri
Gidiþine bigâne iç ses sayýklamalarým
Kayýtsýz kimliðim hep kayýp nazarýnda
Yüreðime veda ederken gözlerin
Dökülüyor aðýrlýðýmdan bulutlar
Ýniyor kirpiðimin dehlizlerindeki vadiye
Mezhepsiz kelimelerin kahramaný ol
Ýhtilâfa tutulan son masal gecemizde
Adýna sus olmuþ dudaklar
Araf’a düþmüþ ýþýðýný içsin gözlerinin hare hare / korkma
Bin öykü yazýlýr karanlýðýna bile
Yok oluþumuz meydan okurken geceye.
Yaðdým taþ kaldýrýmlý sokaðýnýn gölgeli miladýna
Issýz sokaklarda kaybolmuþ öksüz kýz çocuðunun
Okkalý çaresizliðinden sýyrýlýp / takatsizce
Zifirin koynundaki sallanan koltuða tünedim
Cümlelerini yeni baþtan kuracakmýþ gibi hayatýmýn
/ Düþlerim bir daha düþmesin yoluna… /
Adým adým yüreðimi perdeliyorken
Kara dantel kaygýlarým
Yitip giden günlere tanýklýðým eskidir benim / d i n l e
Ýç gözlerimdeki sihri !
Ya da sus !
Dudaklarýmý oku…
S e v i y o r u m s e n i
Sen diye mühürlediðim kuþlar ölüyor kentimde / gitme
Bir sýrlý vaveyla Ýstanbul martýlarýnda
Serpiþtirdikleri mavi suskularýnda kesif bir tutku
Aþk !
Tereddütsüz bir aþk bu…
Hüküm giydirircesine zamana
Düzene meydan okurcasýna
Ve m i l i t a n c a . . .