İkisi de siyahtı

derinden yað kokusu.
isli bir duman, titreme nöbetinde.
idare lambasýndaki zayýf ýþýk,
avlu sakinlerinin, parlayan yýldýzýydý.
siyah gölgeler yerlerini almýþ,
çoklu dansta figüranlar hazýrdý.
derinden gelen havlamalar!
karanlýðýn içinden çýðlýklar!
uzun gecelerin, dinmeyen sesleriydi.
tandýrýn etrafýna toplanmýþ insanlarýn arasýnda,
kedimiz, her zaman bir yer bulurdu.
bazen bende.

bir kenara serilmiþ yer yataðýndayým.
yün yorganýn altýndan,
siyah gölgeleri izlerdim.
izlerdim de sýrlarýna, aklým ermezdi.
henüz küçüktüm.
saatler boyu anlatýlan masallar,
keloðlan, kaf daðlarý, haramiler,
uykumun vazgeçilmez düþleriydi.
lambanýn seyrinde, üþüyen bedenim,
sýkýca yorgana sarýlýyordu.
devlerden mi korkardým, yoksa gölgelerden!
anlayamazdým.

bir gürültü kopar avluda.
düþen bakraç sesleri, horozlarýn ötüþü,
birbirine karýþýrdý.
sessizlik içinde kýlýnan namazlar,
sabah vaktinin habercisiydi.
Tandýrdan gelen duman, burnumu sýzlatýrdý.
karganýn sesi duyulur, öteden.
ninemin aklý kargada.
bir haber gelecek diyor, kendi kendine.
o, öyle inanmýþtý.
beklerdi, merakla!
bende, öyle.

tavana sýkýca baðlanmýþ, uzun, yuvarlak yayýk.
çýkarým üstüne, çocuk aklým oyun peþinde.
saatler boyu çýrpýlýr, katýlaþýr yað.
yorgunluðun hazzý güzeldi.
yaðýnda öyle.
sürülür ekmeðe iþtahla.
kokusu hala burnumu týrmalar.
büyük kazanda piþen lorun tadý,
tandýr ekmeðinin unutulmayan lezzeti.
yoksulluk vardý hanede.
aksine derin bir mutluluk.
hissederdim.

yaz tatilinde köye gelirdim.
harmanlarda oyun, derede çimmek,
vazgeçilmez tutkularýmdý.
birisini izlerdim, nedenini bilmeden.
yýrtýk eþarp baþýnda,
çorapsýz ayaklarýnda kara lastik.
onunda, yarýsý yýrtýk.
eski elbisenin içinde, sanki bir ceylan.
adýný unutalý çok oldu.
kimlerdendi, hala bilmem.
siyah gözleriyle bakýþtýðýmýz anlar yok mu?
küçücük yüreðimde tarifsiz heyecanlar.
utanýrdým.

çocuk duygularým bana;
korkuyu gölgelerde, aþký gözlerde yaþattý.
ikisi de siyahtý.
Ve öyle kaldý.


Mehmet Macit
05.02.2012







Sosyal Medyada Paylaşın: