kadýn hakimi oldu sonunda kendi yabanýl övüngenliðinin kýrdý kendine kalemi kalbindeki kamburu bir deveye yükledi çöl oldu düþleri
pes etmedi…
hüznü gülüþe döndükten sonra açýldý bir jiletin koynuna sakladýðý kesikleri her elinde bin kaðýt kesiði onlarý da yaradan saymadý yine yazdý
her yer kýrmýzý...
yani iflah olmaz yaralar almadý yaralanmayacak denli zýrhlar kuþandý üþümedi çünkü bir adamdan bir diðerine çýkmadan o yolculuða üstüne hep kalýn þeyler alýrdý inanç ve güven gibi ama onlarý da hep o zýrhýn altýnda sakladý
aðýrdý…
her gece yerçekimsiz bir düzlemde yani bulutlarýn da üstünde ip atlardý evet kendini ipini yine hep kendi sallardý
takati kalmadý..
içindeki kafesler ve ruhtan sýyrýk o ten girdiði her sokaðýn tortusu tutkusu olurdu
ruhsuzdu…
ve yine kendi kaldýrýmýnda yalýnayak basardý Arnavut taþlarýna her adým kuþku tarlasý her adým soðuk istediðinde bedeni bir kanat sýcaklýðý üstüne üþüþen kargalarý yine hep kendi kovardý
yanýldý…
kadýn yüzü çýkmaz sokaktý bulamadý ne olursa olsun o sokaða dalacak o sokakta sonsuza dek kalacak o kararlý adamý
yani kadýn... hep kendine kadýndý!
jir-fhrn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.