Evet, insanoðlu! Biziz tek sorumlu; Daðdan, Denizden, Kýrdan!..
Asit yaðmurlarý altýnda, Yitirdiyse yeþilini dað… Býraktýysa aydýnlýk akmayý koyaklardan, Yýlan gibi kývrýlarak inen su… Ve zümrüt gölgesinde yýkanan aðaçlar, Böyle istedi diye çað, Çevrildiyse parsel parsel banknota!.. Bu yaðmadan, Biz sorumluyuz, Ey insanoðlu, biz!..
Bir mýzrak gibi, Ormanýn kalbine saplanan otobanda, Yavrularýndan ayrý düþüren bir anne köpeði; O demir at, Biziz!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.