Bir yük treni homurtusuyla Sisli dað yollarýndan, Çeker götürür bizi son geceye Külfetli ömrümüz. Donmuþ nehirleriyle kýþ, Camda karlý bir orman; Savrulan karlar gibi kimsesiz, Bu yerde sürgünüz.
Gider; Savrulur gider, Iþýðýna aldanan pervaneler! Tren... Raylar üzerinde yalnýzlýðýmýz Ve gece kuþlarý… Buz gibi kýrýlýr çýðlýðýnda ruh, Hüzne dokunuþlarý... Tâ içimizden yakalar bizi, Býrakmaz ürpermeler!
Kararýyor gölgemiz; bak, Batan güneþte! Bir yük treni homurtusuyla Her ah ediþte, Sarsýlýyor; Demir raylar üzerinde yorgun ömrümüz!
Gün çekildi, Ýkimiz kaldýk iþte!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.