Sadece Demişiz Aslında

Dedim ki; yüzüm piksel piksel dökülüyor, yaþlanýyorum.
Bir tek gözlerim kalýyor geriye.
Dedi ki; ne çok þeyin var!

Dedim ki; vücudumun derisini ters çevirip,
güneþe yatýrasým geliyor; ona dokunduðum anlarda.
Dedi ki; Yatýr! Kurumuþ etinle de severim ben seni.

Dedim ki; bu ben deðilim.
Dedi ki; hiçbir þey aslýyla hemhal deðil.

Dedim ki; aslý ne ki sureti ne olsun
Dedi ki; olsun, her þeyin sonu güzel olsun.

Dedim ki; her bugün yarýnýn fragmaný.
Böyle mi kandýrdýn o mah-i devraný.
Dedi ki; bu böyle deðildi.
Limon suyuyla yapmýþlar bu içkiyi.
Niye getirdiler ki masaya votkanýn yanýnda bu kaþar peyniri?

Dedim ki; kar yaðýyor.
Mikro iklimlerde nano mevsimler yaþýyorum.
Hangi enlemdeyim? Hangi boylamda?
6 ay mutsuz; sonra diðer 6 ay yine mutsuz. Üþüyorum.
Ben bu dünyayý terk ediyorum.
Dedi ki; gitme! Mevsimine göre yürür iþler bu þehirde.
Soðuk iyidir.
Uzuvlar donar ve anlarsýn kýymetini sýcaðýn
buzlarýn çözülmeden önce.

Dedim ki; çözüldü buzlar aramýzda.
Dedi ki; ve çýktý suyun yüzeyine ölü balýklar.
Her birinde güneþli günlerin feryadý.
Dondurmuþlar ama içlerindeki sýcaðý.
Ondan bu kancanýn ucundaki solucanýn telaþý.

Dedim ki; okyanus olmak var. Sýcak kumlara sahip olmak.
Ölü de olsa idealist balýklara sularýnda kucak açmak.
Dedi ki; balýk nasip demek. Misal, benim nasibim sensin.
Trol ile avlanmayý iyiki yasakladýlar.

Dedim ki; aidiyet yok. Ben hiçkimseninim.
Koca bir ummanýn belirsizliði.
Ben gece ve gündüzün ay ve güneþin soru iþareti.
Ben bugünün ve yarýnýn hiçliðiyim.
Dedi ki; tüm varlýðým hiçliðine feda olsun. Þimdi ölelim mi?

Dedim ki; varlýðýn yokluðunda benimle.
Ama gamzen...
Gamzelerin hep seninle.
Sakýn onlarý da kendinle birlikte belirsiz bir yokluða sürükleme.
Hiç deðilse bana ödünç ver.
Ver ki tamamlansýn yüzüm. Son satýrda öleceðiz
Dedi ki; yine geldik gamzeye...
Sen söyleyene kadar fark etmemiþtim bile.
Yüzündeki her bir ayrýntý,
vücudundaki her bir damar bile kanýný iletiyor ya kalbine.
Ýþte öyle kýymetli sana kýymet verene.

Dedim ki; geldim.
Tuvaletteki kapýnýn arkasýna kýzýn biri
herhangi bir adam için “seviyorum seni” diye yazmýþ.
Güldüm.
Yazdým rujumla hemen altýna.
Dedim ki; demek bu kokan senin sevgindi.
Dedi ki; bar tuvaleti kapýlarý...
En gerçek duygular kapýlarda aslýnda.
Ýnsan içerken içindekini boþaltýr ya
duygular da ayný anda paçalardan dökülür.
Ýyi gelir kalp taþlarýna.

Dedim ki; umumi hatýralar.
Yýllar sonra birinin hatýrasý bir baþka birini yaralar.
Dedi ki; oyse ne kadar güzel bir baþkasýný düþünmeden
yemek, içmek, seviþmek ve iþemek.
Midene, vajinana ve idrar torbana ihanet etmemek.

Dedim ki; ihaneti anlatsana bana.
Ne zaman ait olur bir beden baþka bir ruha.
Dedi ki; mezar taþlarýný düþün.
Düþün ki; hangi ölü kabul edebilirse öldüðü tarihi.
Ýþte o zaman kabul eder bir ruh daraltmayan bir bedeni.

Dedim ki; bak þarký ne diyor; “kimsenin karýsý olmayacaðým”
Dedi ki; doðru diyor.
Bak baþka birinin soyadýný taþýmana raðmen hep bekarsýn.

Dedim ki; hadi uyuyalým.
Çok yoruldum bugün hiçlikten, hiçsizlikten, hiçbir þeylikten,
yapamamýþlýktan...
Çokluk da çok yoruyor gerçi beni.
Dedi ki; noksanýz.
Ýnsanlar nasýl görürse görsün noksanlarýmýzýn farkýndayýz.
Ne zaman ki birbirimize hiçliðimizle birlikte eklendiðimizde
iþte o zaman tamýz.

Dedim ki; mantar yiyelim mi?
Dedi ki; uyu! Kafan zaten çok iyi.


jir-fhrn
Sosyal Medyada Paylaşın: