kuzguni saçlarýný savurduðunda yele
sarýþýn bir arpa tanesi düþürür tenin avuçlarýma
meneviþlenir tan vakitlerim ardý sýra
kavruk otlar gibi tutuþan düþlerim
kirpik uçlarýmda hevenkleþir
yitik bir mavnayla taþýnýr
gözlerimin iklimleri
sen ki..!
çaðlayan bir pýnar gibisin..
kuraklýðýmda düþlerime sebilsin..
gözlerinin tungasýnda esir düþen bir þehir gibi
teslim olmaya ramak kalmýþ kalelerim
beni son bir kez karanlýk gözlerine al
gözlerin ki yangýnlarý içinde
semenderidir yüreðimin
sustur þimdi her þeyi..!
bestesi olmayan bir melankoli çal
ve ellerini uzat
kenetle
raks et
bedenimle
göreceksin ki þehrin
tüm pencereleri
ýþýklarýný yakacak
bir bir..
suskunsun yoksunum
suskunsun..
bu kentte yalnýzlýk çekilmiyor
birde sen susuyorsun
belki de giden bendim
kalan sen
bu yüzden hep susuyorsun..
sen yinede son kez..
son kez bestesi olmayan melankolini çal
ya git de bana yitik bir mavnayla
ya da hep yüreðimde kal..