hakikat
.........Lakin kainatýn kýnýna girmiþti zaman
vuslata peþkeþ çeken ölümü, bir beyaz gelinlikle
göz boyarcasýna davet ediyordu insanlýk.
dolaþýrken firavun gibi farklý bir kimlikle,
gideceði son kapýyý unutmuþtu bir anlýk.
istedikçe sürükleniyordu içine þeytani bir his,
sürçmüþtü dili, hak’ký anmýyordu söylemleri.
görmüyordu hakikatý, yetinmeyi bilmiyordu nefis,
doyumsuzluðunaydý o an bütün eylemleri.
varacaðý yerde karþýlayacaktý onu bir diriliþ,
bilmiyordu ki zemherisinde uyanýyordu hakikat.
yetecekti ruhunu dinlendirmeye sade bir silkiniþ,
engel kalmayacaktý, peþi sýra yýkýlacaktý barikat.
beklenen baharlara anýz yakýyorken son güzünde,
ömrü bitmez biliyordu sözde kendince.
zaman da su misali akýyorken gözünde,
kusuyordu her þeyi son nefesi verince..
ONUCONIKIONBIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.