Sabahý dolduran karamsarlýk var gözlerimde Caddeler hep uyuþuktur. Sokaklar göz gözü görmez intikam ateþinde. Garip bir haller var parmaklarýmda Yaþanýlasý gerçekler avuç içlerimde Tebessüm fýrtýnasý içi gözlerim
Kirli coðrafyam yüreðimdeyken baþlar hasret Belirsiz acýlar içinde saklanýrken dakikalar Üþürüm kalemimdeki sensizlik ateþiyle. Yok olma pahasýna içerim umutlarýmý Yorgunluk düþer parmak uçlarýma
Utandýrdý beni uzaklardan gelen fýsýltý. Yaðmur oldu yaðdý üzerime yýldýzlar misali Uzaklaþýr benden bilmediðim öyküler Ne kadar okumak istesem de.
Soðuk yaþlar akýyor kanýmla birlikte Kaybediyorum benden giden mürekkebi Yüz çizgilerim derinleþiyor Hayat acý gerçekleri öðretiyor bana Zaman tünelinde eriyorum.
Hayat yaþlýlýksa Ýnsan vadesi azalýr bana kalýrsa Uçsam yüreðimdeki þiirimle Kaçýnýlasý bir olgu deðildir zaman.
Gün doðumundan batýmýna yaþanýr hayat Her þeye raðmen, Sözün bittiði yerde baþlar aynalara küskünlük Hayat algýlar beni Ben kendimi ne kadar göremesem de Pusuya yatar ölüm Dalgýn bakar korkak gözlerime Doðum gibi bir ilktir ölüm Kucaklar, beni dört bir toprak O sýcaklýðý hissettiði anda ölür insan. Baþka bir boyuta geçtiði anda.
ÖMER ARDALI
30 OCAK 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer ARDALI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.