Ürperir yalnýzlýðým ram olduðum gidiþlerde
ki nedensizdi sorular
ellerimde yazdan kalma hicran sýzýsý
dudaklarýmda hüzzam nakarat
içime revan olur karanfil kokulu anlar…
Zaman deðil peþime düþen
ardým sýra bir gerçek haykýrýyor
sus; bazen bende kalýyor
karanlýk bir uðultu nefsini köreltmiþte uzanmýþ yataðýma
ve gölgem
hakikat gibi üþüyor…
Iþýðýn yüreklerimize sinmesini beklerken
sadece sevginin gölgesi yansýdý yetim avuçlarýmýza
bize düþen;
gölgenin sürüklediði yalnýzlýðýmýzdý
mum ýþýðý bedenlerimize is…