Cansýz bir akþamýn soðuk bedeni sarýyor insaný ; Çalýnmýþ günlerin aðlamalarý damlýyor tavandan. Ilýk bir tebessüm, devriliyor kaybolan zamana. Hoþçakal sözleri geçmiþten yankýlanarak çoðalýyor. Aptallar çaðýnda, durgun ve suskun , yaþamak kaybediyor...
Zincirli bedeniyle aðlayan aðaçlar, Zift içinde çýrpýnan kuþlar, Bu defa son, bu dafa hoþçakal. Dokun yansýn beyaz kanatlar. Göklere uzansýn feryatlar, dökülsün yýldýzlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
utku618 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.