Çıkışlar kapalı !

Çýkýþlar kapalý !
Döküldükçe duvarlar gözüküyor kapanlar;
Eridikçe renkler artýyor pas tutmuþ soðuk korkular;
Emanetin kýskandýran þekilleri ölüme dönüþüyor ....

Göz yaþlalarýyla gökyüzüne baðlanýp nefesi çekenler diriliyor;
Eski ve yýrtýk bedenlerinden taze ruhlarý uzanýyor Güneþe...
Kar ve soðuk dokunmamýþtý yüreklerine ellerine dokunduðu kadar;
Parlak mutluluklarýn küçümseyen gülüþlerinde ateþlendi bedenleri...
Yüreðini yeryüzünün renklerinden baþka bir þey doldurmayan biri seslendi
Söyleyin cümleleri yeniden!
Anlayabilirler belki gitmeden.
Titretsin bedenlerini þimdi gerçeðin görünür gizemleri ,
Söyle geçmiþin sihrini,
Basit ve kuru kelimeler dediklerini.

Çýkýþlar kapalý !
Ne çimenlerin yeþili,
Ne bir küçük kedi.
Donuk, üþüten bir rüzgarýn kýpýrdamadan geçiþi,
Kemikleriyle bakan sýska bir ölü,
Yarý belirgin ayak izleri terk edip gidenlerin,
Koyu kahverengi ve cansýz taþa dönüþmüþ gözyaþlarý denizi,
Bulanýk sarý ve uðultulu gökyüzü...



Sosyal Medyada Paylaşın: