Siyah saçların, siyah gözlerin

Siyah saçlarýn, siyah gözlerin;
Küçüktü ellerin.
Maviye vurgun, mavi doluydu yüreðim.
Kayýp gittin, gökyüzüne çizilen bir izdin.
Ne varsýn ne yoksun; koskoca bir hasretsin þimdi.

Aldýrmaz aðaçlar, çiçekler.
Baksan acý acý anlamazlar.
Uzar gider damla damla eriyen çeþmenin sesi,
Siyahlaþýr kaybeder güneþ bu seti.
Umurunda mý sanki, umurunda mý?

Durgunlaþýyor kýpýrdamalarý topraðýn,
Saçlarýna sokuluyor, dudaklarýna uzanýyorum.
Suçluyum, korkamýyorum,
Çizgilerinde koþuyorum olanaksýzlýklarýn, sýnýrlarýn,
Ateþlerinde ölümün.
Unutmuþ mu beni sýnýrlamayý yaþamak.
Tek acým siyah saçlarýn, siyah gözlerin.

Her seferinde ayný film;
Gitme derken, gitsen de bilemem, dur diyemem.
Bakýþlar yeter mi tarihe, seni böyle bilmek son kere;
Siyah saçlarýnda elim, dudaklarýna deðerken yüreðim.
Durgunlaþýyor kýpýrdamalarý topraðýn,
Kayboluyor kurallarý var olmanýn,
Acýnýn sarhoþluðunda baþlýyor kaybediþin kazanýlmýþlýðý.
Siyah saçlarýn, siyah gözlerin;
Sýnýrsýzca, korkusuzca, anlamsýzca...
Meydan okudum elleri zincirli özgürlüðün sarhoþluðunda

Sosyal Medyada Paylaşın: