RUHUN BUKALEMUN

yetmiþ gram adýyaman tütünü
ve hep kötü günler için saklanmýþ
bir þiþe süryani þarabý

duvarda bacaklarýný sallaya sallaya gezinen
charlie chaplin seslendi;
“saat epey geç oldu; þimdi git ve huz(ur) dolu yataðýnda uyu”
yani yine güldürdü beni
ama gülmeden önce söktüm çinko karbon pillerini
saat artýk hep dört

ve ben þimdi
her þeye karþý nötrüm
kim demiþ nötrken içilmez diye
en kötü gün bugün dedim
içtim
içtikçe kristal bir kadehle
bin efkarý
bir ayrýlýk kararýna zimmetledim
bir uçurumun intiharýna tanýk oldum
içimdeki boþluða doðru
taþ toprak kum yuttum
aðýrlaþtým

saksýdaki orkideyi duman altý olmasýn diye
yan odadaki çapkýn kaktüsün yanýna koydum
ikisine de su vermek için tekrar odaya girdiðimde
aþýk olmuþlardý birbirlerine
orkide için üzüldüm

son bir sigara sarýp
bu sigarayý da bu efkarla içeyim dedim
aðzým kurumuþ
yalayarak ýslatamadýðým çarþafý
gözyaþlarýma sürdüm
yandýkça alevinin rengi deðiþen çakmaðýmla
yaktým
güldüm sonra
ne çok benzeriz seninle dedim
caným öyle çok yandý ki
þimdi hangi renkteyim bilemedim

seyyan haným çalýyordu
“hasret türküsü”
son sigarayý mavi mumlara bakarak
tüttürdüm

fhrn-jir
Sosyal Medyada Paylaşın: