Ben var ya ben!
O hengâmede seni þiire aldým
Umarsýz
Yýkkýnlýðýn içinden bir ses
Mavi gecedir zaman
Nazlý bir ay doðuyor
Edebiyatýn istediði murabba
Hiç iyi deðilim ben
Murabba hücremde habbe gibi
Ýçimi titreten girift bir müjde
Týrnaðý sökülmüþ dayançlarýmdan
Dünyevi kaygýlar biraz daha acýtýp gidiyor nasýlsa
Kalp çarpýntýlarýyla hüznünü hesaplayan
Bir ben vardý rüzgâra tutunan
Ateþsiz bir humma her tarafýmý yakýyor
Ve ürkek bir düþüncede
Kâh ilham kaynaðý oldu mýsralara
Kâh bir ayna oldu kamaþan gönlüme
Bak!
Ýþte bu bizim hikâyemiz, biraz hicran biraz sevinç
Hatýrýmda bir vakitler vefalý olduðu
Bir birim gibiydik vefanýn gözünde
Ne artý, ne eksi
Terazi gibi dengelenir kalbim
Bir kefesinde onun yüreði
Mor aydýnlýkta
Sabahlarýn aynasýnda
Birden gülümseyen yüzü
Yanaðýndaki ayna kýrýðý gamze
Kalp gözümün iþtahýný kabartýrdý
Fütursuzca
Bütün kýrýlmýþ gönüllerin nihayetinde
“O”da olmasa iþim ne bu Ýstanbul”da
Mürekkep gözlü, gelecek bakýþlý…
Uzun zamandýr o da tarumar
Ömrünü okumakla geçirdi
Hala alnýn yazýsýný sökemedi
Derim ki!
Benden baþka binbir kiþi sevse de
Gün gelip gidersem þayet
Allahaýsmarladýk nasýl denir ona
Ömür boyu, kalbime ne cevap veririm sonra
Ýçimde her þey çok, pek çok
Abasýz, ruhta zehirli bir fütur husule gelir
Dahasý var
Benim âlemimde melalin soyu belli deðil
Bir sýr gibi ömründen sýzdýrýlmýþ ayrýlýk mýsralarý
Kýþ boyunca baðýra çaðýra düþündüðüm
Söylemeyi bir türlü beceremediðim
Yani
Hükmedemedim nasip olana
Hakikat bana olduðu gibi tecelli etti
Sýrf bu yüzden kandým mesafeye
Baktým ki yol göründü...
Azarlanmýþçasýna susuverdi sýkýntýlar
Bavuluma birkaç yaþanmýþlýk koydum
Þiirlerimi annemden kalan sandukaya sakladým
Mevsimlerden sukut-u hayaldi
Yaðmurlu bir sabah, sirkecideki tren garýnda vedam dokunmuþtu bu þehire
Sahi, doðru mudur yaðmur öncesinde gök gürler dedikleri?
Aniden
Ýçimden bir çocuk, baðýrýyordu
Avuçlarýmda yüzünün gölgesi
Kalbime bir fiske sille dokundu
Kýrýldý feyiz aldýðým ayna
Acýklý bulgularým yere düþünce
Fark ettim uhrevi ahengi
Can çalýyor saat sekizi beþ geçe
Dur!
Dur biraz dedi
Hý, benden baþka herkes burada…
Hüsran zuhur etmiþ, hüzünde kusursuz
Tebessüm zaten bu istasyona uðramaz
Sen bana bakma
Ben senin kalbinin hizasýnda dururum
Ha göreyim seni!
Þimdi git hiç düþünme gerisini
Küçükken korktuðum gök gürültüsünden korkmuyorum artýk
Maviliklerimde çýðlýk attýkça, yorganýn altýna saklýyorum kalp çarpýntýlarýmý
Ha þunu bileydin
Ben aðlarken, sana güle güle git demem
Eþi göçen gözümün! Adresi belli mi gittiði yerin?
Bana ver duyma yetini
Deniz olsa aþar dað olsa yýkarým
Sen, kalbimde þýmardýðýn an
Sen, sen ol
Sahici ol!
Bak!
Bak bari gözlerime
Yüreðim sana emanet sýký tut. Babamýn kýzý!
Mavi güneþe öptür yanaklarýný
O/na sallanmaz ne mendil ne de el
Yavaþtan elimden/KAYIP/düþtü/YALDIZ/lý mendilim
Dehlizlerde bir iðne gibi kayboldu
B e y h u d e b e k l e d i m…
Gidenleri geri çaðýrmadý
B i n d o k u z s e k s e n s e k i z!
Gönlümün dumaný, Vuslatýn alametidir
“Sûr’a üflemeden
Bakýver ufkuna
Sen
Benim
Kardeþim,
Olduðundan beri
Bir þey istedim
Yüksek sesle! Fikrini söyle?
Bindokuzyuzseksensekiz/KAYIP YALDIZ
Bunu iþitmek ister misin?
Kalpçe!
Kalpten daha güzel söz eden var mýdýr kalpçe?