Hani kimsenin bilmediði
Bazý sen hatýrlarsýn geçenle kalaný
Güneþ aþýp karanlýklar gelende
Geçmiþin gölgesi düþer geleceðin üstüne
Mehtabý sönmüþ bir gecenin suskunluðunda yükselir sesin
Þarkýný kasvetli bulutlara söylersin
Terkedilmiþ sokaklarda
Iþýksýz odalarda saçlarýma sýðýnýr umutsuz çýðlýklar
Çaresiz zamanlarda öðrendim
Çaresizliði iyi bilirim
Derman bulmakta ise hep acemiyim
Mecalimin beceriksizliðini kutsal bir emanet gibi taþýdým
Ve say ki
Yaþadým bunlarýn hepsini
Hýzar sürtmüþ gibi
Can titredi
Acý parmak uçlarýna kalktý
Gün dogmadan önce
En ihtiþamlý haline büründü ay ýþýðý gibi süzüldü
Meþalelerin söndüðü gecelerde…
Yani o kadar güzel bir güzellikti ki
Hoþ geldin diyecekken cihetini þaþýrdý sevincim
Bir uçurum kýyýsýnda
Kaptan dümen kýrdý masumiyetin buzuluna
Lodos yemiþ kutup gibi için için söküldüm
Lugatým da eksildi bütün tümceler
Kýyamam nasýl çocukça kundaklanmýþ korkulara
Bir nefes hacmiyle diz çöktüm cerrahýn önünde
Neþter müþfik aferinlerle yüreðimi okþadý
Sözlüðe göre
Reçetesi kaybolmuþ bir sayrýlýk!
Soðuk, bir kesiðe deðen tuz gibi hücrelerim sýzladý
Dayan gönlüm! Dedim…
Zaten bu yüzden
Elemlerin en zehirlisi týrnaklarýmýn arasýna birikti
Gün geçtikçe bir eza gibi aksetti kanýma
Haykýrdým! Ama isyan etmedim
Ey gönül ne olursa olsun manen tedavisiz deðilsin
Yanýnda “kimsesizlerin kimsesi”
Hemen yaktým can evimin tüm ýþýklarýný
Bir piyanist edasýyla bükülerek
Kutsi bir vazife ifa ediyor gibi
Geçtim tanrýnýn kapýsýndan
Müteakiben
Sabýr iðnesiyle birkaç elbise diktim
Her gezegende
Yetim harflerden bir saray yaptým kendime
Hiç deðiþmemiþ geçse de ömür
Ve hiç bir üzgü beni pes ettiremez
Biçare aklýma ilk gelecek bir þey gibi
Tedavülden kaldýrdým garip arzularý
Mutsuzluða çýk evimizden dedim
Reçetesini kaybolmuþ dermaný tanrýnýn evine teslim ettim
Ne mübarek, ne garip duygu bu!
Hayati ve ölümü yeninden öðreten insana
Ay camlara sürtünürken
Sanki yüreðim sustu dedim
Yarabbi!
Seni anarken titreyen göðsümün
Üzerinde naif bir uyarý yazýsý olsun istiyorum
Kimse bilmez gönül çuvalýmdaki masumiyetleri
Birde o ýþýk sönüp karanlýklar çökende
Aldýðým her bir nefesin þükründeyim elhamdülillah
Her nefesin baþýnda söylemeye müstahak
Senden gelen her þeye amenna Yarabbi!
Sabahýn pembe, beyaz tülleri sýyrýldýkça
Her akþamýn ufkunu sardýkça gece
Yüreðimin farzýnýn sesini dinledim
En keremlisini seçtim
Hakla kalp arasýnda dilimi ilikledim
Dünümde olmayanlar…
Göz kýrpýyor
Þimdi içimde bir yerde
Doðmuþ yýldýzlarý mavi bir semanýn
Bugün kâinat hülya gibi hoþ
Ve bugün umutlar daha bir mavi
Vay be, divane hayat! Aklým dan yâr olmaz sana
Bir cevap olsun
“U” dönüþü yoktur anneliðin içinde!
KAYIP YALDIZ