Suskun kalabiliyorsa sesimiz, çatlatýrken çarptýðý her þeyi. Ve bir deniz dalgalarýyla boðmuyorsa, taþýdýðý acýlarý hala yaþatýyorsa içindeki karanlýðý... Ezilerek büyürken yaþatmayý erdem kabul edebiliyorsak… Ve aðlarken gülümseyebiliyorsak… Yorgunken kalabiliyorsak yýkýlmadan… O umudu hep saklamýþýz demektir. Yürüyebiliyorsak düþe kalka ve düþmenin acýsý zevk veriyorsa her koþtuðumuzda. Kimse dokunamýyorsa gökyüzümüzün rengine. Çocuklar gibi þense yüreðimiz Kimse gerçeðimizi bozamamýþtýr demektir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.