Onun gözlerinin içinde yüzüyor
onun gözlerinin içinde acý çekiyordum…
Hüzne müebbet gözleri vardý
gece gibi siyah, gece gibi sessiz
gurbet akþamlarýnda
özleme bulanmýþ ruhunun türküsünü söylerdi
derinlere dalan bakýþlarý…
Yüzü hep gölgeli ve hep loþ
güneþte dâhil
hiçbir ýþýk vurmuyordu üstüne
bütün seslerine saðýr olmuþ gibiydi hayatýn
Yoksulluðun cýlýz parmaklarý saçlarýnda,
hayallerini kaybetmiþ
güçsüzlüðe doðru yüzen yalnýz bir balýktý o…
ve bir gün
toprak böldü sevgimizi dul kaldý yaþam…
Evvel zaman içinden geçermiþ tüm hikâyeler
bir varmýþ, bir yokmuþ
sayfalarýn içinde ayraç harfleri örtünmüþ her ölü can…