Felçli Şiir...

Hecelerim ;
Pencerene kadar geldi,
Uçmaktan yorulmuþ bir kuþ gibi cik’ledi önce…
Sonra duyman için baðýrdý, çaðýrdý kendince…
Duyuramadý.
Elleri dondu soðuktan ,
Titredi..

Hecelerim;
Kimsesizlerim!
Soðuk ciðerlerine iþledi biraz daha,
Balyoz yumruðu gibiydi soðuk,
Doluyordu!
Ciðerlerine…

Hecelerim;
En yalnýzlarým…
Ne çok þey birikmiþti avuçlarýnda,
Tutamaz hale geldi elleri,
Uyuþtu!
Soðuktu!

Hecelerim;
Köleleriydi kelimelerin..
Sonrasýnda oluþacak bir Felçli Þiir’lere hep
Gebeydi!
Tutunacak hali yoktu Þiirlerin…
Hepsi biraz
Buz’du…

Sana geldiðim yollar hep Zor’du,
Hep yordu..
Uzundu!..
Kenarlarda dikenli teller Vardý..
Tuttum destek almak için
Acýttý!

Hecelerim kýrýldý,
Sesim çatladý..
Ellerim titriyor..
Ben herkesten sonra gelirim!
Hiç kimse olmadýðýnda olurum.
Gizlice!

Felç olur ellerim , tutmaz dizlerim,
Yanýnda bedenim istemsiz kalýr…
Týpký bu þiir gibi,
Felçli!
Rotasýný þaþýrmýþ , yönünü bulamayan,
Bir Gemi!
Ellerinde!!

(YirmiBeþ-Ocak-ÝkiBinOnÝki*13:00)
Nevin Akbulut

Sosyal Medyada Paylaşın: