Nasýl bir yaðmur dökülüyor bir görsen Yüzümün upuzak gülüþüne… Bir görsen Uykusuzluðum tutuldukça kederinin göðsüne Yüzünde bir devrim olur esmer avazým Bilsen gül/üþür kirpiklerinde Ýçimi yakar gidiþim o vakitlerde…
Uyansam kýþýn boðucu sýcaðýndan Yazýn ayaza duran soðundan Ve gitsem Gitsem Bir söðüt aðacý bulsam Binbir sorudan dalý olan Cevapsýzlýðýn güzellemesi Yazgýmýn kargýþý belki de…
Sonra küssem dallara Sarýlsam salkým beline Baðýran bir sýðlýkla /pepuk kuþu misali Yaþlansam sonrasýnda masallarýn ardýnda b/elâ hýçkýrýklarla…
Sýr vermeden ölümü beklese ahým Telgrafa kuþlar konsa ve ben taþlasam Denizi içse gözlerim Gamzelerime dökse ardý sýra telaþla Boðulsam Boðulsam Þiirin kýyýsýnda…
Sahi, Ölerek çoðalýr mý insan?
Öpsem Öpsem içimin bela yangýnýndan Ve tutunsa ruhum karanlýða yeniden Ve tutunsa gece göðsümdeki uykuya aniden Kývrýla kývrýla tutsak olsa sesim dudaðýmýn ucuna
Unutup da gider mi insan aynalarda aksini?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hazal Karadağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.