hüzünlü.. bir o kadarda tenha
çözülür örgüleri zamanýn
öyle ki
terk edilen her mevsimin kalbinde
yakar kirpiklerimin sesini
göðe doðru kara delikler
ruhum mudur aðlayan
ay renginde
veya kimdir
son ýþýk yýldýzý kaybolurken gecede
yalnýzlýðý kemiren
nedense
uyandýrýr tüm çengelleri
kýraç özlemler
sonra evrenin boyutlarýný çizer
sevda dinletileri
her mevsim öyküsünde
kanat çýrparken göç verendalarý
doðar ruhumdaki anka yeniden
....