aklýmýn saðýndan geçiyorsun ben sol yanýmla düþünüyorum (biliyorsun solaðým) koþuyorum koþuyorum mümkün deðil yetiþmek kime yetiþeceðimi de bilmiyorum ya bize koþmak öðretilmiþ bir kere durursan yorulduðunu anlarsýn durup dinlenmek yok güneþ batýncaya kadar güneþ doðuncaya kadar bir telaþ/ pür telaþ o kadar ki altýlýyý oynamaya zaman bulmuþ da yatýrmaya bulamamýþ gibi hani bir de tutunca kupon vay anam babam vay saçlarýmýn aðartýsýnda dinle sen sýzlananlarý
arada bir sazýn teline/ türkünün gözüne vurmak lazým Orhan Veli’nin dediði gibi biraz akýllý biraz da deli “Rumeli hisarýna oturmuþum oturmuþ da bir türkü tutturmuþum” anlar mý þu mermerler insan halinden ah! derinden ki hem de ne derinden gözümün bebeðine oturur bir yaþ sis iner kentin üzerine/ üþür þehirli insanlar üþümek! Giyinmenin bir bahanesi olsa gerek yine de utanýyor insan çýplak kaldýðý zaman yanýmda sen yoksun ben anadan üryaným anla utancýmý be adam anla da sökül gel zaman denilen girdabýn kollarýndan
derisi yüzülmüþ bir yýlan mý bu ellerime dolanan her yer kan diri diri yaktýnýz ulan beni bir atýn terkisinde dörtnala gider gibi boðasým var seviþirken çýkardýðýn sesleri gözüme kim tutuyor bu aynayý ýþýk vuruyor gözlerim kararýyor sahte bir yýldýz gibi parlýyorum karanlýkta kimseyi görmüyorum kendimi bile görmüyorum siz! evet evet siz beni görüyorsunuz deðil mi?
þimdi gitmeliyim bir oda dolusu oyuncak bir oda dolusu kitap bir oda dolusu seviþmek dünyanýn içine yalaný doldurmuþlar kalkmýþlar benim odamý sorguluyorlar dinime söven de müslüman olsa bari þu yapýþmýþ sinek leþini silin duvardan
ayaklarýmý örten bu toz bulutu da ne ýslak zemin/ tozlu rüzgar/ kirli bir pabuç düþtü düþecek çýktýðý damdan dinlediðim ses/ dinlendiðim ses içimden içime koca bir es
önüme bir adam çýkýyor bir de davam hakim misin savcý mýsýn belli deðil diploma da almýþtým ya avcýlýktan yakalandýk iþte iþ üstünde gece inerken perde perde neydi bizden çektikleri bu duvarlarýn içini dolduramadýðýmýz sloganlarýn katýr yükü deðil ki deh deyince gidesin kýzacak çoban koyunlar ürktüðü için þimdi bir yol þimdi bir sen þimdi bir ben körükleme utancýmý güneþ doðarken
basit insanlarýz biz basit ve sýradan iþlemeli kol düðmelerimiz pahalý oyuncaklarýmýz yok cebimizde bir ýslýðýmý saklamýþtým onu da geçenlerde çok bunalýnca kullandým
sakýn ýslýk deyip de geçme sýrf onun için yattým içerde kaç sene deðmedi mi/ deðdi elbet memleket bu boru deðil ya herkes içinde kendine gurbet kolay deðil çeþit çeþit giyinmek desen desen düzülmek kolay deðil yaslanmak o duvarlara ustasý ayrý baðýrýyor tuðlasý ayrý baðýrýyor adama
þimdi sözü boðalým biz burada kapýyý arkandan kitle de gel alýþkanlýk açýk kapýlardan ürktüðüm yeter…
sevgi dündar/ ocak2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.