Gece-gündüz arasý Ýhanete teyellenmiþ bir zamanýn içinden geçiyorum Gün dönümü sessizliði dilimde Kendime dönen bir göçebeyim þimdi Baþýboþ zamanlarýn kimliksizliðinde Ýçsel bir yanýlsama benimki Ellerimi bir bulsam Tutacaðým gecenin içinden sana dair bir þeyler Ya da gözlerim Sana bakmak için hazýrladýðým Gözlerim neredeler
Sen yoksun Yine ayný düþ Biliyorum Az sonra kapý açýlacak Ve ben ayný þarkýnýn nakaratýnda Acelesi olmayan bir vakte düþeceðim seninle seviþirken. Oysa sadece sensin aklýmý kemiren Dokunduðum adamlarýn yüzü yok Biliyor musun Ondan belki de hepsi sen Ya da sen hepsi oluyorsun Hayvan gibi kokuyor Hayvan gibi soluyorsun Biçimsiz bir iniltinin içinde Gecemin akýna yüz sürüyorsun Kirleniyor gece
Senden yana saklýma düþen bir þey var Adýna “aþk” diyorlar Susuyorlar Seni seninle aldatmanýn keyfi sarýyor gecenin gözlerini Ve geçerken Gecenin tütsülenmiþ teninden Küçülüyorum Öfkemi büyütüyorum içimdeki kadýna Gecenin her yerinde boðuþma izi Baðlamamýþ mýydýk ellerimizi/ gözlerimizi
Þimdi Bakýmsýz bir düþ çaðýrýyor seni Gece gözlerine son kez baktýðým Cehennem sularýnda arýnmaya kalktýðým Hep yarým kalaným Hep yarým yaným Tüketilmiþliðin yakýndýr/ sakla kendini Yüreðimin yüksek ökçeli kaldýrýmlarýnda Son kulvarý koþuyorsun ýslanarak Aklýmýn ahmakýslatan saðanaklarýnda