hiç yaþanmamýþ günlerime ayýrdým seni
avuçlarýmda ateþ
bitmez bir tutkuya eþ
þimdi
ýslýðýmýn çaðýrdýðý kadar gel
rahat býrak iliðimi
avuçlarýnda yaðmur
ýslanmýþsýn terinde
þimdi tenime bu sýzan da ne
parmak uçlarýnda öylece donakalsam
geberircesine
.
.
……. seviþ benimle
teninden geçiyor terim
uzadýkça sana
kendime küçülüyor ellerim
düþlemedim/bendeyim
ýslak dudaklarýmdan kayýpta düþme
bir salýncak kur kirpiklerime
çokça sendeyim
seviþ benimle
“oltayýtutanmýyýmyutanmýyýmhesabýnagitmeden…benisenlesarmalýbuhesapsýzlýðýmbitmeden…”