çaldý rengini
gün gecenin
usulca kuþandý
kendi ruhunu aþk.
ben
hüzne teðelli bir gidiþin ezberinde
çözülen bir cümle gibiyim
her özne arasýnda
deðiyor sürükleniþlerime nem
belki bir baþkaldýrý
kýsýt ateþli yitik masallara
belki de
þiirlerde susturduðum
kelimelerin yorgunluðu
hangi beyaz bir sayfaya dokunsam
sevdamý anlatmýyor bilesin
hiçbir söze çevrilmiyor
gözlerimin ruhunda asýlý kalýþý
...