"Sahipsiz mezarlarýn öksüz çocuklarýyýz. Bir dönüþ lütfedin bize kalksýn sürgünler..."
Sabah ayazýnda buzu kýran ergen çocuklar gibi cenabet vücudundaki morluðu göze almaktý arýnmak ve tüylerim esas duruþu býrakalý çok olmuþtu!... Günahsýz gövdemi kaç ýrmakta yýkadýlar. Aynalarda görünmüyorsam ondandýr. Aklandým geliyorum yollarýn hani?
Amansýz sürgünlerden, mahpus kentlerden geçtim. Sol yanýmda çiðnenmiþ bir sevda diriliði. Ölümü diledim bin kere, bin kere yaþadým... Gözlerin umuttu, gözlerin yaþam maviliði! Gözlerin hani?
Uzun uzun yollardan geliyorum. Yüreðimde yaþanmamýþ bir sevdanýn özlemi. Sana iþlenmemiþ ham sözlerim var zulamda. Heyecan doluyum sana geliþlerin bol kasisli yollarýnda. Hey yolu gözleyen var mý? Gözlerin hani?
Zindan zindan gezdirdim kafamdaki bit’leri. Sol yanýmda bir filizdi vuslat, açacaktý, açýyordu açtý... Ve herkes kendi gelincik tarlasýna dönsün dediler. Döndüm geliyorum kollarýn hani?
Ey gözlerinden yanaðýna sýra sýra dizilmiþ inciler gerdanýnda iz býrakmýþ sevgili! Sana temiz bir yürek, dað gibi bir omuz veriyorum. Umutla bak gözlerime daha yolumuz var daha yaþanacak bir ömür. Ellerini istiyorum kör kuyularda ömrümden tutan. Ellerin tarifsiz acýlarýn dizgini. Yeni bir hayatýn ilk merhabasý oy ellerin hani?
Aralýk 2011 Ocak 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lodoš Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.