SÜRGÜN...

Bir el sallamak kadar yakýndýn bana
Ayrýlýrken yollar bir çatalda sen o yana ben bu yana.
Yana yana ama yana yana!

Bindik rotasýz gemilere bilinmez yollara.
Sen Mersin’e ben Metris’e!
Eðilde gözünün yaþýndan içem oy kadehim hani?

Bir harap köy býraktýlar, koyunlarý yanmýþ evleri göçmüþ.
Mahmut’un Rýza boynunu bükmüþ, bir tas su verin imdada koþmuþ...
Bari sen etme ey çayýmýzdan içen!
Söðüdün dalýný kamçý eyleyen vefayý evde unutan oy vicdanýn hani?

Bu ýrmaða bir gelinin duvaðý düþmüþtür
Bundan gayrý kýrmýzýyý sevmez!
Al al olmuþ suyun rengi oy kardeþ kaný içiren
Felaket günü ve susuzluk ve çýðlýk.

Aðýr aðýr barut kokusu havaya iþleyen.
Ve o ses! Ölümü çaðýran bir mermi ýslýðýydý tepemde.
Vuruldum alnýmdan düþmedim yere!
Ölmüþtüm oysa mezarým hani?

Susmuþtur cellatlar, failler susmuþ.
Bize sürgün yazýlmýþ, bize demir parmaklýk.
Uzun ince bir yolda cam kenarý yolculuk...
Foseptik kokan bir kenar mahallede
Ýþ bulma hayalleri ve bir sevdayý eskitemeyen yýllar!
Geçecekti, geçiyordu geçti...

Sana gece konmuþ bir evden yazýyorum.
Her an yýkýlabilir.
Bana bir umut ver, yaþamak istiyorum umutla yaþamak.
Uçurum kenarý bir hayatýn yalýn ayak yolcusuyum.
Bana bir hayat ver yaþamak istiyorum, seninle yaþamak.
Bir ellerin olsun ömrümün kelepçesi, uzat hadi ellerin hani?

Aralýk 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: