YOL...

Yürüyorum!...
Yolumun üstü, parçalanmýþ hayatlar müzesi!...
Geçiyorum kýrýlmýþ, incinmiþ hayatlardan.
Her birinden bir parça alýp göðsüme.
Göðsüm ümitsiz yüzler sergisi.
Hangi resme baksan feryat, dokunsan çýðlýk olur dokunma!...

Yürüyorum!...
Yolumun üstü, gölüne deniz diyen þehir...
Geçiyorum yýkýlmýþ evlerden, yarýlmýþ yollardan!
Her birinden biraz acý alýp göðsüme...
Göðsüm, ayaz vurmuþ aðaçlar ormaný.
Her aðaç bir ölümle akraba,
her ölüm haberi biraz daha bükmüþ dallarý.
Dokunma, yaprak yaprak dökülürüm.
Bir ev daha yýkýlacak dokunma...

Yürüyorum!...
Yeryüzündeki bütün acýlarla akraba kalemimle.
Köþede öksüz bir çocuk aðlýyor, üstüm baþým periþan...
Yaþamak aðlayan bir çocuðun yüzüne bir gülümseme býrakmaktýr!
Verecek birþeyim yok dokunma...
Ceplerimi delsen düþecek birþey yok! Dokunma...

-30 kasým 2011-

Sosyal Medyada Paylaşın: