örtebilir misin denizi,oysa ben ellerimle kaparým
gemiyle insanla, ey kent! senin yalnýz gölgen var
eskiyip eskiyip yýkýlan gölgen insan taþýmaz
içermez gülün sabaha açýþýný ve ben kaçarým
ellerimle ulaþtýðým gökyüzüne,onun yüzünde yýldýz var
karanlýðýna girerim ey kent! senin sesin kuru gürültü
bir zambak hazýrlarým orda beyaz sözlerden
yaðmurlar hazýrlarým avuçlarýmdan,güldüren türkü
çaðýrýrým,bülbülün gagasýnda öksürtür duman
býrakmaz sigarasýný elinden,sesi býcaktan daha düzken
bir bir örtebilir misin insanlarýn yüzünü ? yüzde yay
gerilir gerilir de fýrlar ok,yolda tartaklananlar,öðrenciler
filmin bir sahnesinde deðil, her karede ,yaþamda öl
mek çadýrlarý kurulan kent,sen kendini göremezsin daha
görsen kapardýn yüzünü,böyle karanlýðý nasýl yaþanmamýþ say/
ayardýn kent,duysaydýn insan gibi ýlýklýðýný
4 11 1998- Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.