bir kýyýda
sürmelenirken sýrrý arayan aynalar
sessiz
ve de yalnýz
beklerdi süslenmiþ kumsallarý
ellerinde dalgalarýn çakmak çakan gözleri
yýkardý
güncesinin yapraklarýný
sonra
çakýl taþlarý ýsýrýrdý gülüþünü
en karanlýk
yýldýzlar akardý geceye
o mealsiz seyrederdi
karanlýðýn içindeki umudun gözlerini
algýsýz kýyýlarda
sulara aldanan kumlar
fikrine inkar olsa da
yüreðinde lehimli
tuz kokulu
beyaz hayaller oynaþýrdý parmak uçlarýnda
hangi kýyýya taksýn yüzünü
ayna nedir hiç bilmediki çocuk
....