Hiç kimseden
Kederini yitirmeyen herkese...
Dalgýnlýklar edinirken mýsralarýma
Ýlk hecenin ünlemi olmak istiyor sözcüklerim
Dur daha…
Alnýmýn defterine yazsam yanlýþlardan arýndýrdýðým doðrularýmý!
Dizilir mi boðazýma soluðum?
Tüm sýradanlýðýmla dik duruyorken kendime
Ýnsan kýlýðýna giren karabasanlarýn baþ aðrýsýyla
Duvarlar ardýnda ürpererek geziniyor gözlerim
O vakit öðütüyorum takvimleri en lekeli yerinden…
/Ýkinci el bir gazetenin dilinden asacaðým bakýþlarýmý,/yediemine býrakýp alacakaranlýk masallarýmý…
Sana söz olsun hayat!
Sarmaþ dolaþ öleceðim ecelle
Aralayacaklar sayfalarý
Gözgöze geldiðimizde her kanlý bakýþýn iç çekiþiyle
Yeniden öleceðim sarý ilanlarýnda sayfalarca
Oysa
Akþamýn ýrmaðýna süzülen kanlý bir suydum sadece
Al koy beni deftere ya da kanýmýn iç çekiþiyle topraða
Herkesin evine döndüðü bir saatte
Desem de
Bir þýrýngadan aktý zehir ümitlerime
Ne yapsam da nafile
Tutmaz ki hiç bir yama cümlelerim fukara…
Ey bana hüzün gemisiyle taþýnan akþamlar
Seli boðuyor kursaðýmý karanlýðýnýn
Ak bir kaðýda sýðamadan
Sýðýnamadan akýl yoksunluðuna
Çekiyorsun küreklerini zeryanýn bozbulanýk suyuna
Döküyorsun durmadan darb-I efkarýma o gümüþ kederleri
Bilsen,
Fasit daire içinde duyularýn incesi
Hayat veriyor hayýflanmama
Zaten tanýþmýþtým gebe beþiklerde hýçkýrýklarla
Göremeden alaz serinliðini söðüt aðaçlarýnýn
Baðýþlamayacaksýn biliyorum ölürken þarkýlarýmýn yankýlarýný/
Özlediðim tüm hoþgörülerin hatrýna
Yüreðime zehir susuyor sedam
Nereye baksam bir akrebin ucunda zehirlenmiþ bin zaman
Gözyaþý i mgesi düþüyor yanaklarýma
Gülümsesem usulca
Ýçimde
Kuytularda bir batýk
Aldýrmadan karanlýðýn ketum þefkatine
Es veriyor kalp vuruþlarýma…
Dudaklarýma yürüyorken sûreler
Zifiri bir aðrýyla
Sus diyorum bana
Bir sigara içecek kadar konuk olursa ecel
“boncuklu bir cümle sonrasýnda”
Azala azala tenine sinerken son bakýþlarým
Damla damla
Kirpiklerimden öleceðim
Yani herkese benzeyeceðim…
Akýlsýz bir gecede gölgemi yýkýyorken söz bulutlarý…