Yaðmur altýnda yürüdüm bütün gece, Bu kýzýl kahve þehri, Mühürledim gönlümde. Ne pahasýna olursa olsun, Hep doðru yolda yürüdüm. Ama iþte ýslattý yaðmur, Islattý,bozdu kemanýmý… O uzun yolda yürürken, Denizin güzelliðine dalýp gittim. Ve düþmek üzereyken, Dönüp geçmiþime baktým, Þimdiye baktým, Ve de geleceðime baktým… Tren raylarýnda yalnýz baþýma, Dalgýn dalgýn yürüyor muydum? Sararmýþ bir yaprak gibi , Bir eski bankýn üzerinde miydim? Yoksa;sýcak bir hayat mý vardý geleceðimde, Þimdiki gibi soðuk,barbar, Ve eskimiþ olmayan? Ýþte bu merakla bu yolu katetmeye, Sýcacýk bir hayata kavuþmaya… Karar verdim. Yaðmur altýnda da olsa, Islansam da,ýslatsa da yaðmur kemanýmý, Rayda tren olsa da, Gelse de sonbahar… Ben karar verdim. Gelecek benim, Ben geleceðin; Hayat benim , Ben dünyanýn; Sevgi benim,sabýr benim, Ben onlarýn… Ýþte bu yüzden; Yürüyeceðim, Sonum uçurum da olsa, Gideceðim… Ve nasýlsa bir gün ben de öleceðim, Hayatýmý acýsýyla tatlýsýyla yaþamýþ olacaðým hem de, Ýþte bu yüzden mutluyum ben de… ALTUN VURAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Altun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.