GURBET TÜRKÜSÜ

Gurbet çekilir keder; hüzün, gâîle deðil!
Zaman usulca sýzar dört duvar arasýndan
Bir dost sesi, bir mektup… Ki her þeyi unutup
Düþeriz kendimizi sevginin darasýndan

Tenha kalabalýklar üþüþürler baþýma
Karýþýr seher yeli ansýzýn göz yaþýma
Yurdun kokusu siner ekmeðime aþýma
Derin bir sýzý düþer hüzn-ü dil yarasýndan

Bir söðüt gölgesinde uzanmýþ avuntular
Dallar eðmiþ boynunu, zihninde kuruntular
Ýçine düþtüðüm bu; çaresiz oyuntular
El salladým giderken yolcu kamarasýndan

Yüreðime çizmiþim, vûslata dair resim
Geceleri canlanýr tutamadýðým cisim
Sevginin gönlüme düþtüðü yanan kesim
Gözlerinin feridir, içim geçer nârâsýndan

Halden kimse anlamaz, gurbet ele düþünce
‘’Çeken bilir’’ derler ya, gurbet dile düþünce
Hani; dostlarým hani, gurbet ile düþünce!
Uykusuz geçtiniz mi gecenin karasýndan?

Önder KURT

20 Aðustos 2007
Selçuklu – KONYA
GAZÝLER KIÞLASI
Þafak: 37


Sosyal Medyada Paylaşın: