Dün gece bu þehre yaðmur düþtü Seni aradým Sevgilim, uzaklardaydýn Beraber ýslanmak vardý aslýnda Islak saçlarýn perçem perçem düþerdi alnýna Ben elimle sývazlardým Kirpiklerine deðerdi yaðmur Yüzümüzü verirdik gökyüzüne Ellerimiz büyürdü havada Sonra gülerdik halimize Kahkahalarýmýz yaðmurun sesinde kaybolurdu Ufak buseler doldururdu yüzünü Yaðmuru anlamlý kýlan þey olurdu Seni sevmeye baþka bahaneler bulurdum ben Yaðmura yüklerdim sevgimi Deli gibi yaðardým üzerine Sýrýlsýklam aþýk olmak nasýl oluyorsa O kadar ýslanýrdýk boþ sokaklarda Elbiselerimiz bütün yaðmuru çekene kadar Ayakkabýlarýmýz su dolana kadar Koþmaktan yorulduðumuz ana kadar Belki yaðmur son bulana kadar Islanýrdýk senle Hep ýslanýrdýk Ve o halde Eve atýp kendimizi Yorgunluðumuzu halýlarda kurulardýk Sosyal Medyada Paylaşın:
BüyükDoğu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.