Senin gökyüzünden uçmayý beceremedim
kanadým hep kýrýk
aðýr geliyor bu yokluk bu bedene
sarýl sýmsýký a y r ý l ý k zindan kokusu...
I
elinden þekeri alýnmýþ çocuklar gibi aðlýyorum
hayatýmdan ç/alýnmýþ çocukluðuma
ömrüme anlam katan annemin adý yok þimdi
gülüþlerimle gömdüm gurbete
II
Annesizim
yetimliðimi kör bir sabaha anlatsam
ya da buðulu camlara kanarcasýna yazsam
gözlerimin nemini arttýrsa da hergün
ýslak bir yalnýzlýðýn dibinden kuru çýkar mýyým
kýrýk dökük güncelerim saplanýyor sol yanýma
ne büyük yýkýmlardan sað çýktým
düþtükçe battým battýkça yüze çýktým
kurtulamadým ama geçmiþin karanlýklarýndan
III
mahpusta gün sayar gibi
duvar çizikleriyle dolmuþ gönül takvimimdeki sayfalar
iðne deliðinden geçiyorum
kapatýyorum gözlerimi yetimliðimi kavrýyorum
hangi çýðlýklar dudaklarýmda boðulur
cevabý dirayet olan kaç soru sorulur dizlerime
sen sustuðunda bana kalan sahte bir hayattý oysa anne
hangi yýldýzlar sana dönüyor
bütün sokaklara kapanan umutlarým
bütün acýlarým içime eþit
nafile oruçlarý tutuyorum kaçýp gittiðin düþler ülkesine
kim çaldý çocuk düþlerimi
IV
gözlerimde, sekiz yaþýna kadar yaþadýðým umudun kýrýntýlarý
içimde dokuz yaþýmda baþlayan hayatýn tarifi
boðazýmda ulaþamamýþlýðýn düðümü
göðsümde sol yanýmý kanatan yarin nankörlüðü
ve...
yüreðimde, özlemlerin en büyüðü "annem"
ah anne varlýðýný yalnýzlýðýma adayýp gittin
uzak ellere teslim ettin saçlarýmý
ellerim soðuk yüzün gibi
yüzüm sýcak yüreðin gibi
artýk denizler çekildi gözlerimden
bir güz mevsimi kara kýþ vurdu sensizliðimi
yaðmur misali dökülüyorsun gözlerimden
yanaklarýndaki kokunu götürüyor bir rüzgâr
bütün aynalar kýrýlýyor , paramparça düþüyor avuçlarýma
týka basa krizlerini dolduruyorum hiç uyanamayacaðýn uykuna
güneþ göz kapaklarýma deðmiyor artýk anne
ayazlar öyle düðüm atmýþ ki içime
buzul yanlarým çözülmüyor
hayat boyu yatýya kalmýþ misafir gibi çoðalýyor acýlar dilimde
V
þimdi içimde maðrur bir çocuk
onu sevindirememiþliðimin hüznünde
boynu bükük yinede beklercesine
gözlerindeki "nerde" ifadesinde
bekliyor beni, benim ulaþamadýðým yerde
bir onun yokluðu bir de senin
aðýr aðýr düþüyor geceme
bu sarhoþluk nereye kadar sürer
ikinizin adýna cehenneme kan kusuyorum anne
son çizgideyim artýk
bir adým ötesinde, ebedi gerçek
karþýlýðýnda ne çýkacaðýný bilmediðim
bir adým berisinde hayat-ý çek...
Avazým çýktýðýnca susuyorum ! ...
gözlerime vurulan neþter darbelerinde
senden düþtüðüm düþ yataklarýnda
bütün hýçkýrýklarým sesimin çatallaþmýþ yanýnda
bütün yalnýz renkleri sahiplendim
ayaðý yere takýlýp düþen bir adam vardýya hani anne
sana söyleyemediðim
kaðýt geminin kýrýþmýþ sayfalarýna yazdýðým adam vardýya hani anne
bütün yoksulluðumu benim gibi baðrýna bastý be anne
kýldan ince hayatýn ipinde kurduðum yaþam salýncaðýndayým þimdilerde
z/amansýz elimden alýnan oyuncaklarýn yerine
önüme sunulan zoraki fermaný okurken
a/kan iki damla yaþ þahit oluyor yüreðimin sesine
istemiyorum dünyanýn servetini, oyuncaklarýmý verin geriye !
. . .
Annesizliðime...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.