Çiçekler Erken Soldu.
Sihirli sessizlik, bugün denizde,
Sahiller kimsesiz, yüzen bulunmaz.
Rüzgar, farklý telde, hüzün enginde,
Sebebi, hikmeti, akýl anlamaz.
Çocuklar gitmekte, kumsala yalnýz,
Kaderin oyunu, onlarý bekler.
Ecele çaðýrýr, insafsýz deniz,
Canlar son nefeste, koþun büyükler.
Komþular çýkarýr, sudan kýzýmýz,
Feryatlar, figanlar, yürek daðlýyor.
Çabalar boþuna, dinmez ahýmýz,
Umutsuz gözlerden, yaþlar akýyor.
Suçumuz büyüktür, Allah’ým bilir,
Günahýn cezasý, çocuklar çekti.
On beþinde iki, yedisinde bir,
Güzeller güzeli, kýzýmýz gitti.
Kefene sarýlmýþ, sanki gelinler,
Nur dolu yüzleri, gören þaþýyor,
Yan yana mezarda, yatar kuzenler,
Ziyaret edenler, içten yanýyor.
Kalanlar periþan, gideni sorsam,
kýsacýk hayatta, mutlu oldular.
Sümbülüm, þebboyum, sarý papatyam,
Bahar mevsiminde, çabuk soldular.
Mehmet Macit 12.05.2007
Düzeltme ve seslendirme 03.01.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.