nefret

yunus’un sevgisini, Mevlana’nýn hoþ görüsünü,
peygamber’in,
gülen yüzünü hatýrla.
merhamet dolu gönüller,
allah diye dua eder, aþkla, umutla.
sevgi yumaðý olmuþ tabiat,
bülbül güle esir,
hasrettir arý, çiçekte bala.
sen ki zavallý bir kul,
kainatta zerre kadar yerin yok.
daðlar gibi, nefretin, neden çok.
bunca güzellikler niçin yaratýldý,
bilseydin!
içindeki nefretten utanýrdýn,
belki de.

koklamadýðýn gülün,
dikenine bakarak küsme.
görmediðin bir kalbin,
cemalinden yüz çevirme.
karþýnda ki canda, nice güzel sýrlar vardýr.
bir sülük yapýþsa bedenine,
ondan tiksinme.
belki de emdiði kanda, bir yaraya derman vardýr.
sýrrýn hikmeti nerede?
bilinseydi manasý,
zaten, ne anlamý kalýrdý.

yüreðindeki nefreti, bir an için sorgula.
seni seven yürek, deli, divane,
gezer sokaklarda.
önüne açtýðý mendilde,
aþk dilenir, Sen’in yolunda.
yolunu çevirme ondan,
gözünü kaçýrma bakýþýndan.
merhamet dolu gözlerle,
yüzüne bak.
aþk ile açýlan mendile,
bir tutam sevgi tohumu býrak.

o zaman,
nefretin bittiði andasýn.
o zaman,
aþkýn sýrrýna yakýnsýn.


Mehmet Macit
30.03.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: