Sen miydin gecenin bu saatinde kapýmý çalan Lirik þiirler okuyup, yanýk þarkýlar söyleyen Acý çektiði halde yakýnýp inlemeyen Sen miydin vurgunlara uðrayýp da derdini söylemeyen
Sen miydin dað baþlarýnda yanýz kalan? Soðuk güz rüzgarlarýnda üþüyüp titreyen, Gece karanlýðýnýn korkusunu yenip, Ýlk gün ýþýklarýyla çiçek açan sarý çiðdem.
Sen miydin yýldýzlara seslenen? “Üþüyorum!... gelip sarýn, ýsýtýn beni” diyen Tüm gece korkularýný yenip özgürce devinen Günün ilk þafaðýnda turnalarla þarký söyleyen.
Sen ne güzel bir kýzdýn Ýstanbul!.... Yemyeþil Gözlerin vardý, Zümrüt yeþili gözlerinin hemen gerisinde, Sarý saçlarýn altýn baþaklar gibi dalgalanýrdý.
“Seni gelin edeceðiz “ diye, sözüm ona, süslediler, Oysa sen içinde yaþayan herkesle evliydin, Kaba - saba kocalara hiç ihtiyacýn yoktu Anlayamadýn yeþil gözlü sarýþýn kýz, anlayamadýn! Dostlarýnýn yanýnda düþmanlarýnda çoktu.
Kemal Polat
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.