Sana sýðýnsaydým, aralayýp tül perdelerin ucunu Bakar mýydýn fesleyen kokulu pencerenden Hani o eski demelerde kalan bakýþlarýn Onca yýllar geçmiþ olsa da, Hala tadýndaydý küf kokan sokaklarýn.
Ýstemem her çiçekten bal alan arý olmayý! Ýstemem, amaçsýz, hayal kurmayý. Her sabah doðuþuyla selamlarým güneþi Her oluþuma sevgi daðýtýrým, yüksünmem severken! Kilitlenirdi adýmlarým tutya kaplý evinizi geçerken .
Seni benden sayan o yeþil gözleri hala anarým: Bir lahzada sana ulaþtýran istasyonlarda Hep böyle, bu denli telaþlý deðildi insanlar Bu kadar hoyrat esmezdi sevda rüzgarlarý Böylesine verimsiz bu denli çabuk geçmezdi baharlar.
Gönülden gönül’e tek bir yol olsun isterim; “Kutlu sevdalarýn nirengisiydi bu” derim Bu denli ucuz deðildi eski sevdalar Aç pencereni, aç da bir bak! Mavi sislere boyanmýþ efsunlu sokaklar.
Sen ki hep güzel günler gördüðünü sandýn, Kozasýnda bir ipek böceðinin mutluluðu kadardý, Oysa senin yaþamdaki kanýksadýklarýn. Kör topal düþünceler benliðini sararken, Vuslat ve mutluluk deðildi, rüyalarýnda sayýkladýklarýn
Sonunda iþte böyle bir rüya oluveriyor yaþamlarýmýz Biz istemesek de, o gerçek hükmünü veriyor; Fesleyen kokulu pencereler kimin umurunda, Ancak tanýðý mavi sisli sokaklar boylu boyunca, Koca Yaþamlarýmýz iz býrakarak geçip gitmiþ Sevgi tadýnda küf kokan sisli sokaklarda
Kemal Polat
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.