Soyadını Unuttuğum Sevgiline

Seni unuttum,
çünkü öldün.
aslýnda unutmadým da
resimlerini yaktým zorla..

evet öldün,
servis kaza yaptýðýnda.
sonrasýnda ben malesef sað’dým
sen de kaldýn sol’da.
mezarýnýn baþýnda durduðum anda.
" en fazla içimde ölürsün " dedim yalnýzca..

ve..
içimde öldün sadece..

artýk,
seni unuttum.
çünkü baþka biri var hayatýmda.
adýn anýlýnca aðlýyor muyum hâlâ ?
galiba alýþtým zamanla..

çünkü adýný anmýyorum artýk cinnet gecelerinde,
hastalýðým da vardý k’ayýp saatlerimde..
bilenler de vardý bu sevdayý,
bu hastalýðý,
bilmeyenler de..

hatta bi ara aðladým,
" ölüyorum sandým. " ..

yine de,
hayat devam etti,
biraz da bayat devam etti.
unuttum ama
farkýnda olmadan ;
sen de devam ettin içimde..

ve ben,
" cesedini sürükledim gittiðim her yerde "
..

" son " olarak,

.. þiirin vasiyetiydi,
her þey geçmiþte kalsýn diye
yýlýn en son günü yaz beni ..

Not: A. anýsýna..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: