Gittiğini Söyleyemiyorum Kimseye

Gittiðini söyleyemiyorum kimseye,
ama ne yapayým soruyorlar iþte..

Keþke sormasalar,
keþke hiçkimse sormasa.
ama soruyorlar ya kanata kanata..
bu yüzden susuyorum iþte,
yaralarýmý sarmak için belki de,
kimbilir..
birde sessizliðin dilinden anlasalar
o gitti diyor aslýnda sustuðum vakit esen rüzgarlar
saçlarýmý dalgalandýran
gözlerime yaðmuru aþýlayan
iðneler batýyor toz toprak arasýndan
gözüme kaçtý bahanesine sarýlýp
aðlýyorum.
gittiðini söyleyemiyorum kimseye..

Gözyaþlarým intihar ediyor yüzümdeki uçurumlardan,
dudaklarýma damlayan
haykýran, acýtan, kanatan
çenemdeki çukura gömülüyor o an.
gamzelerimin taþýdýðý tabutsu yaþlarý,
gidenin arkasýndan dökülen su olarak deðil de,
mezar sulamak niyetine olduðunu bilsinler istiyorum..
içimde yanan duygularla
batýl inanca saklanýp azabým hafifler sanýyorum
gidiþin hafifler belki kalýþýmda..
Ama soruyorlar, söyleyemiyorum
bir süre susup
gözüme kaçan rüzgarlarý,
taze uydurulan yalanlarý bekliyorum.

Görüyorsun,
aðzýmdan bile çýkma, gitme istiyorum ama
içimden gitti,
sözcükleriyle seni kalp göre göre intihar ettiðimde,
dudaklarým titreye titreye,
gözyaþlarýmý yutmaktan yorulduðum hâlde,
yüreðimi dudaðýma kadar getirip
gittiðini söylemiyorum kimseye..

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: