Çok Üşüdüm

Çok üþüdüm,
ama sarýl diye söylemiyorum sana.
sadece bil.

Çünkü hava soðuk ve rüzgarlý,
saçlarýn rüzgarda dalgalanýrken
her teli üþüyordur þimdi.
parmak aralarýmýn ýsýtan sýcaklýðýný arýyordur.
pamuk yanaklarýn kýzarmýþ,
o küçücük tatlý burnun bile kýpkýrmýzý olmuþ kirpiklerine saklanmýþtýr þimdi.
ellerin, ellerin de çatlamýþtýr dudaklarýnla,
belki ellerin ellerimi özlüyordur.
hatta ojeli týrnaklarýn bile soðuktan rengini kaybediyordur..

Acaba sen de benim gibi ellerini,
ceplerine defnedip
kabir azabýyla ýsýnmasýný bekliyor musun.. ?
bekleme..
pek iþe yaramýyor
ýsýtmýyor elleri, ýsýnmýyor..

Ah bir kerecik sarýlsam,
hatta ben deðil çeketim bile sarýlsa sana.
nasýl ýsýnýrsýn,
nasýl ýsýnýrýz biliyor musun ?
gülüþün gibi..
Gülmeden ýsýnýrmýydým ben,
soba ýsýtýrmýydý beni,
yanýlmýyorsun
hâlâ ýsýtmýyor ki..

Kazaklarý çýkarýyorum kalbimden,
yüreðim yanýyor.
yüzünü göremiyorum,
sarýlamýyorum.
hep olumsuz cümlelerle sen diyorum görüyorsun.

Oysa senli cümlelerim hep ölümsüzdü.
ölümsüzdüm.
sensiz cesedim soðuk,
çok üþüdüm..

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: