neden yeni masallar yazmayalým
ve asmayalým yýldýzlarýn ucuna
þiir yüreðimiz elverir buna
düþlerimiz ay doðurur her uyanýþýnda
sürükleyerek götürse de zaman rüzgârlarý
sevgi ki býrakmaz, ellerimizden öper, yaratýlan
flu rengiyle uzaklaþýrken eski günler de
yýrtýlýr bir yerden ozon deliði gibi
neden yeni bir sayfa açmayalým ,köpük beyazý
güneþin en dorukta olduðu yerde
an yitip yitmemek arasý,her tonunda dünyanýn
ýsrarla beyazý katmerlerken,düþlerin denizinde
biz inatla kürek çekerken yalnýzlýklara
kanatlanýp uçarken en yükseklerde doðurgan
daðýn türküsünü çalýp ahlatýn sert yüzünden
dinletelim aþaðýda mýhlanýp kalan köylere
ininden çýksýn ayý bile,düþlerin yeþil gözünde
daðlardan süzülürken ýþýk içinde sular
neden yeniden gülmeyelim
hani kalktý mý ki son tren
yaþam deniz yüzünü her an ýþýtýyor
yeni doðan bebekleri gördükçe
anlamý kalmýyor kaç yýl uzaklardayýz
tay tayý býrakýp yürüyen çocuklardan
neden,yeniden bir yýldýzýn ucundan tutmayalým
yeni düþler hazýrlamayalým yeni doðan taylara
inatla eskitmeden eskileri
sallanýp ölelim mi depremlerinde ?
hayat salkým salkým üzümle beklerken baðlarda
bir eþeðin kuyruðuna teneke baðlayalým
bütün dünya duysun öyle mi ?
biz sürüklenmeyi mi seviyoruz ?
inatçý bir keçi gibi !
15 11 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.