Henüz yolun başındayım.

her yaným ter içinde,
iyice bunalmýþým.
çaresizim,
dilimde dualar,
dinmeyen sýzlanmalar.
bekle diyorlar, bekle.
önümde yýllar gibi, uzayan saatler…
bitermi ?
saniyeleri sayýyorum,
nafile.
içimde korkunç fýrtýnalar,
dayanýlmaz acýlar.
kendimi kaybetmek üzereyim.
umut arar gibi,
yanýmdakilere bakýyorum,
boþuna.
onlara çýkýþýyorum,
belki de üzüyorum.
belki de yüreklerini kanatýyorum,
elimde olmadan.

o güzel kadýn,
sabýr deryasý o kadýn yokmu?
dilinde dört kelime;
‘’Sakin olun beyefendi, sabredin…’’
baþka söz bilmiyor garip.
gözlerinde sevgi, kalbinde merhamet,
umutla koþturmakta.
kýzmadan, hakarete aldýrmadan,
saatlerdir çýrpýnmakta.
sonunda baþarmýþtý.
dindirmiþti sýkýntýmý.
o kazanmýþtý, biliyordum.
kaybeden,
ben olmuþtum.

aþký buldum diyordum,
kendime.
dünya’nýn çilesi,zevkleri,acýlarý,
benden uzak,
dokunamaz bedenime.
yanýlmýþým,
kendimi kandýrmýþým.
bir gecelik sýzýlara katlanamayan ben,
bir ömür, aþk acýsýna, nasýl dayanacaktým?
Ne kadar toymuþum!
sýnavdan sýfýr alarak,
sabrý henüz tanýmýþ,
dersimi almýþtým.
aþk yarasýyla kanayan yüreðime,
derinden derine,
ince bir sýzý doluyordu.

anlamýþtým artýk.
aþký bulacaksam özümde,
dayanmalýydým.
çile dolu sayfalar yazýlmalýydý,
sabýrla.
gözyaþlarýyla…



Mehmet Macit
15.12.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: